Bloß kään Chrischtbaamstress!

von Walter Sauer

Also Ihr Leit: Ich glaab, jetz werd’s allerhechschdi Zeit, dass mer sisch e paar Gedanke macht wege me Chrischtbaam. 
Wann jetz äner sacht: »Mir stelle des Johr käner uf«, dann braucht der bittschää iwwerhaupt net weiderzulese. Awwer isch nemm emol aa, dass die allermeischde vun moine gschätzde Leser ääfach net um en Chrischtbaam rum kumme. Do gheert schun en starger Charakder (odder en Dickkopp) dezu, wammer sisch des leischde kann, kään Chrischtbaam ufzustelle. Im Grund hawwes die Leit awwer viel ääfacher. Wann mir »normale« (Kur-)Pälzer nämlisch die Frooch: »Stelle mer en Chrischtbaam uf?« mit »hajo« beantworde, dann fangt fer uns glei en ganzer Raddeschwanz vun Probleme aa. Un mer misse uns immer frooche: »Mache mer des odder mache mer sell?« Wammer allää is un die Entscheidunge fer sich selwer treffe kann, ohne dass ääm ääns noiredt, dann geht’s jo noch, awwer wann die besser Häft mitmischt odder die Kinner odder die Oma ihrn Senf dezu gewwe, dann werd’s kriminell. Do kannsch ball depressiv werre! Deswege is es gut, wammer sisch vun vorneroi do driwwer im Klare is, dass en Chrischtbaam grundsätzlisch e Problem is. Wollt Er Eisch emol druf oilosse, dem Problem offe in die Aache zu gugge? 
Okay, die Entscheidung is also gfalle: Des Johr werd en Chrischtbaam ufgstellt. Des war die erscht Frooch. Jetz kann’s weidergeh. 
Zweddi Frooch: Kaafe mer äner, odder klaue mer äner? Mer sollt net määne, wie viel vun unsere Zeit- und Artgenosse de Deiwel sogar in de Adfentszeit reide dut. Do verfahre die lidderweis Benzin, bloß um e paar mickrische Euro zu spare, un nemme de Baure die Budder vum Brot. Schämme sollde die sisch! Gell, fer uns is des iwwerhaapt kää Frooch: Mir kaafe äner!
Frooch Numero drei: Wo kaafe mer äner? Ihr merkt schun: Des is e ganz knifflische Frooch. Die Auswahl is riesisch! Do fangt’s schun aa: Bleiwe mer im Ort, odder gehe mer irgendwo annerscht hie? Eigentlisch egal, weil die weidere Frooche, die stelle sisch außerhalb genauso wie um die Eck. 
Nämlisch, un des wäre dann die vert Frooch:
Hole mern ufm Woihnachtsmarkt, beim Ferschder, im Subbermarkt, odder hot die Dande Kätthsche vielleischt doch noch äner in ihrm Waldstick? Un des war bstimmt bloß e Auswahl vun Meeglischkeide! Ohne weiders do druf oizugehe, nemme mer jetz emol aa, dass die Entscheidung so odder so gfalle is. Dann gehts glei weider:
Was fer en Baam nemme mer? Solls e Nordmannstann, e Blautann, e Kiefer, e Rotfischt odder e Weißtann soi? Wann do net in Gewissensnot kummscht! (Des war jetzt Frooch Numero fimf; awwer isch glaab, mir heere am beschde ab sofort uf zu zähle; net dass ääns die Luscht am Chrischtbaam verliert!)
Dann weider: 
Wie groß soll der Baam soi? 
Was derf er koschde? 
Pagge mern aus em Netz aus un guggenen uns aa, odder kaafe mer die Chrischtbaamkatz im Sack?
Also saache mer mol, mer hädde jetz äner gekaaft. Un schun gehts widder los:
Wie krigge mer den Baam hääm? Uf em Dachständer, im Audo mit offener Heckklapp, odder losse mern fer 5 Euro häämbringe, odder holt en de Natalie ihrn Freund uf em Häämweg ab?
Uf alle Fäll is er jetz dehääm. Do fangt’s erscht rescht aa. 
Nämlisch: Wann werd er ufgstellt? Mache mer’s so wie sisch’s gheert am 24. Dezember, odder wolle mer des Johr doch e bissel mehr vun dem Baam hawwe? Wo der doch gar net billisch war! 
Naja, aa des Problem lässt sich leese. Mer hawwe uns geoinischt un falle uns vor Glick gegeseidisch um de Hals, weil’s iwwerhaupt kää Frooch is, wo der Baam ufgstellt werd. Des is so klor wie Worschtbrieh: Der kummt in die gut Stubb. Wo sollt er dann aa sunscht hie? 
Awwer, awwer: wo in de gut Stubb? Do, wo er immer gstanne hot, reschts hinne in de Eck vor em Bischerschrank? Odder kääm mer vielleischt doch besser an die nei Aalach, wamman links newers Fenschder stelle deet? Net ääfach, die Entscheidung! 
Un dann hawwe mer jo schließlisch net bloß ään Chrischtbaamstänner. Nemme mer den, wo mer zur Hochzisch kriggt hawwe, den vun moine Eldern, den vun de Uroma odder den, wo de Franz neilisch ausm Sperrmill häämgebrocht hot? Isch kann eisch saache!
Oje! Der Baam hot schließlisch net bloß ää Seit. Un ganz uugleischmäßisch is er aa gewachse. Wie man aa dreht, jedes Mol sieht er widder annerschder aus. Un solle mer de unnere Kranz werklisch draa losse, odder deet’s besser aussehe, wammern unne e bissel absäge deede? Un die Spitz? Is die net e bissel zu lang? 
Gottseidank jetzt steht er! Un so bleibt er aa stehe!
Jetzert: Wer derf en butze? Streit soll’s jo so korz vor de Feierdäg käner gewwe! Deswege wird sich geoinischt. Mer mache’s zamme! Friede, Freude, Eierkuchen! Awwer net lang! Jetz geht’s erscht rischdisch los: Nemme mer die alde Kuggle vun vor em Krieg odder die neie vum Aldi? Kummt des Johr widder mol Lamedda druf? Un welli Chrischtbaamspitz kummt druf? Rischdische Kerze, odder elektrische? 
So, Ihr Leit! Jetz langts! Ihr merkt schun: Ma kännt als weidermache mit dene viele Probleme, wo ma mit so me Chrischtbaam hawwe kann. Un isch ladt Eisch oi, die Sach heit owend emol e bissel weiderzudenke. Bis zum Abräume un dere knifflische Frooch, ob ma den Baam jetz naus uf die Gass schmeiße soll, fer die Jugendfeierwehr zum Abhole, odder ob er zammegsägt un in de Kamin gsteckt werd, odder ob’s en Tomadestegge gewwe kännt. Besser Ihr seid Eisch im Klare, was do uf Eisch zukummt, wies erwischt Eisch eiskalt! Bloß kään Stress! Vor allem net mit em Chrischtbaam!